2 yaş sendromu çocukların kendilerinin de bir birey olduklarını fark ettikleri, kişiliklerinin
oluşmaya ve istediklerini nasıl yaptıracaklarını öğrenmeye başladıkları ancak ebeveynler
açısından anlaşılması ve dayanılması zor olan, çocuk gelişiminin en önemli dönemlerinden
biridir. 18-25 ay civarında başlayıp 36. aya kadar devam edebilir.
Çocuk, bu dönemde kendi kendine yetebileceğini ve artık çevresindeki yetişkinlere ihtiyacı
olmadığını düşünebilir. Bu nedenle kendine verilen desteğe karşı çıkar, “ben yapacağım” diye
tutturur. Ancak yaşadığı deneyimler her zaman olumlu sonuçlanmayabilir. Bunun sonucunda
ise öfke, üzüntü, heyecan ortaya çıkar. Bu duygularla baş etmek onun için de oldukça zordur.
2 yaş sendromunun ilk işaretleri şunlardır
• Çocuk hareketlenmeye başlar.
• Anne ve babaya bağlı kalmadan kendi kendine yürümeye çalışır.
• Kendi kendine yemek yemeyi ister.
• Kendi istek ve ihtiyaçlarının farkına varır.
• Kendi isteklerinin ve duygularının olduğunu da fark eder.
• Sözcük dağarcığına negatif kelimelerinin eklenmesiyle her şeyi zor kabul etmeye
başlar.
• Uyumlu, neşeli katılımcıyken birdenbire her şeye itiraz eden, yapmasını istemediğiniz
her şeyi inatla yapmaya kilitlenen bir çocuğa dönüşür.
• Her şeyi kurcalar, anlamaya çalışır, merak eder, kendi başına buyruk hareket etmek
ister, etrafında yaşayan insanlarla inatlaşır, tutturur, hatta bazen şiddete eğilim
gösterir.
Bazı çocuklar mizaç olarak daha sakin, kabul edici veya esnek olabilir. Bu nedenle 2 yaş
sendromunu da daha kısa sürede ve az şiddetle geçirebilir. Kimi çocuk ise bu tür değişiklikleri
kolay tolere edemez, duygularını çok yoğun yaşar, dışarıdan gelen uyarılara karşı çok
duyarlıdır ve bebeklikten itibaren tepkiseldir. Aşırı duyarlı olan çocuklar ise bu dönemi daha
da zor geçirir.
Nasıl davranmalı?
• Bu dönemde çocuğun değil, anne babanın tutumlarının değişmesi gerekir. Öncelikle
anne babanın bu dönemin geçici bir dönem olduğunu, çocuğun göstermekte olduğu
olumsuz davranışların nedeninin aslında çocuktaki gelişmenin bir sonucu olduğunu
anlaması lazımdır.
• Bu dönemde çocukla çatışmaya girmek, « beni otorite olarak saymıyor », « söz
dinlemiyor » diye sertleşmek ise herkes için yorucu olur, gerginlik yaratır ve süreci
uzatmaktan başka bir işe yaramaz.
• Bu dönemde çocuğunuza kendini güvende hissedeceği kurallar ve sınırlar koyun.
Kuralların ve sınırların açıklamasını yapın.
• Mesajların net ve tutarlı olmasına dikkat edin.
• Seçim yapma hakkı verin.
• Olumlu davranışları ödüllendirin, ağlama ve tepinme davranışlarına prim vermeyin.
• Dikkatini dağıtın, alternatif sunun.
Yorum yapma kapalı.